Warning: file_get_contents(): Peer certificate CN=`*.nazwa.pl' did not match expected CN=`rozathun.pl' in /home/server671027/ftp/wp-content/themes/thun/header.php on line 61

Warning: file_get_contents(): Failed to enable crypto in /home/server671027/ftp/wp-content/themes/thun/header.php on line 61

Warning: file_get_contents(https://rozathun.pl/wp-content/themes/thun/images/goTop.svg): Failed to open stream: operation failed in /home/server671027/ftp/wp-content/themes/thun/header.php on line 61

Brak kategorii

Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej

Wokół uchwalonej ostatnio przez Sejm ustawy ws. ratyfikacji Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, powstało wiele mitów. Podpisało ją dotychczas 37 państw, z których 15 ją ratyfikowało i wprowadziło w życie. Wśród państw, które nie podpisały konwencji są Rosja, Łotwa, Czechy i Cypr. Przeczytaj tekst konwencji:

Tłumaczenie przygotowane na zlecenie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów

Preambuła 
Państwa członkowskie Rady Europy i inni sygnatariusze niniejszej konwencji:
przywołując Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (CETS 
nr 5, 1950) oraz jej protokoły, Europejską kartę społeczną (CETS nr 35, 1961, 
zmieniona w 1996, CETS nr 163), Konwencję Rady Europy w sprawie działań 
przeciwko handlowi ludźmi (CETS nr 197, 2005) oraz Konwencję Rady Europy o 
ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w 
celach seksualnych (CETS nr 201, 2007);

przywołując następujące rekomendacje Komitetu Ministrów dla państw 
członkowskich Rady Europy: rekomendację Rec (2002)5 o ochronie kobiet przed 
przemocą, rekomendację Rec (2007)17 o standardach i mechanizmach dotyczących 
równouprawnienia płci, rekomendację Rec (2010)10 o roli mężczyzn i kobiet w 
zapobieganiu konfliktom i ich rozwiązywaniu oraz w tworzeniu pokoju, a także inne 
istotne rekomendacje; 
biorąc pod uwagę rosnący zbiór orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw 
Człowieka, które wyznacza istotne standardy na polu przemocy wobec kobiet;
uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (1966), 
Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (1966), 
Konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie likwidacji wszelkich form 
dyskryminacji kobiet („CEDAW”, 1979) i protokół fakultatywny do niej (1999), 
a także ogólną Rekomendację nr 19 Komitetu CEDAW w sprawie przemocy wobec 
kobiet, Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka (1989) i protokoły 
fakultatywne do niej (2000). oraz Konwencję Organizacji Narodów Zjednoczonych 
o prawach osób niepełnosprawnych (2006);
uwzględniając Rzymski statut Międzynarodowego Trybunału Karnego (2002);
przywołując podstawowe zasady międzynarodowego prawa humanitarnego, w 
szczególności konwencję genewską (IV) związaną z ochroną osób cywilnych w czasie 
wojny (1949) oraz protokoły dodatkowe nr 1 i 2 do niej (1997);
potępiając wszelkie formy przemocy wobec kobiet i przemocy domowej;
uznając, że realizacja równouprawnienia kobiet i mężczyzn de jure i de facto stanowi 
kluczowy element zapobiegania przemocy wobec kobiet;

uznając, że przemoc wobec kobiet jest manifestacją nierównego stosunku sił 
pomiędzy kobietami a mężczyznami na przestrzeni wieków który doprowadził do 
dominacji mężczyzn nad kobietami i dyskryminacji tych ostatnich, a także 
uniemożliwił pełną poprawę sytuacji kobiet;
uznając strukturalny charakter przemocy wobec kobiet za przemoc ze względu na 
płeć, oraz fakt, że przemoc wobec kobiet stanowi jeden z podstawowych 
mechanizmów społecznych, za pomocą którego kobiety są spychane na podległą 
wobec mężczyzn pozycję;
uznając, z najwyższą troską, że kobiety i dziewczęta są często narażone na poważne 
formy przemocy takie jak: przemoc domowa, molestowanie seksualne, gwałt, 
małżeństwo z przymusu, tak zwane „przestępstwa w imię honoru” i okaleczanie 
narządów płciowych, które stanowią poważne naruszenie praw człowieka wobec 
kobiet i dziewcząt i główną przeszkodę w osiągnięciu równouprawniania kobiet i 
mężczyzn;
zauważając, że stałe łamanie praw człowieka podczas konfliktów zbrojnych, 
dotykające ludność cywilną, przede wszystkim kobiety, przybierające formę 
systematycznego stosowania na szeroką skalę gwałtów oraz przemocy seksualnej, 
powoduje eskalację przemocy ze względu na płeć zarówno w trakcie konfliktu, jak 
i po jego zakończeniu;
uznając, że kobiety i dziewczęta są bardziej niż mężczyźni narażone na przemoc ze 
względu na płeć; 
uznając, że przemoc domowa dotyka kobiety w większym stopniu, oraz że 
mężczyźni mogą również być jej ofiarami; 
uznając, że dzieci są ofiarami przemocy domowej, również jako świadkowie 
przemocy w rodzinie;
dążąc do stworzenia Europy wolnej od przemocy wobec kobiet i przemocy domowej; 
stanowią, co następuje:


Rozdział I – Cele, definicje, równouprawnienie i niedyskryminacja, 
postanowienia ogólne
Artykuł 1
Cele konwencji 
1. Niniejsza konwencja ma na celu:
a. ochronę kobiet przed wszelkimi formami przemocy oraz zapobieganie, 
ściganie i eliminację przemocy wobec kobiet i przemocy domowej;
b. przyczynienie się do eliminacji wszelkich form dyskryminacji kobiet oraz 
wspieranie rzeczywistego równouprawnienia kobiet i mężczyzn, w tym 
poprzez wzmocnienie pozycji kobiet;
c. stworzenie szeroko zakrojonego planu ramowego, polityk i działań na rzecz 
ochrony i wsparcia wszystkich ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy 
domowej;
d. zacieśnianie międzynarodowej współpracy mającej na celu likwidację 
przemocy wobec kobiet i przemocy domowej;
e. zapewnienie wsparcia i pomocy organizacjom i instytucjom władzy 
wykonawczej w skutecznej współpracy na rzecz wypracowania 
zintegrowanego podejścia do likwidacji przemocy wobec kobiet i przemocy 
domowej. 
2. Niniejsza konwencja ustanawia określone mechanizmy monitorujące w celu 
zapewnienia jak najskuteczniejszego wdrożenia jej zapisów przez Strony.
Artykuł 2
Zakres konwencji 
1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do wszelkich form przemocy wobec 
kobiet, w tym przemocy domowej, która w większym stopniu dotyka kobiety. 
2. Strony zachęca się do stosowania niniejszej konwencji do wszystkich ofiar 
przemocy domowej. Przy stosowaniu niniejszej Konwencji Strony poświęcają 
szczególną uwagę kobietom — ofiarom przemocy ze względu na płeć. 
3. Niniejsza konwencja ma zastosowania w czasie pokoju i w sytuacjach konfliktów 
zbrojnych. 
Artykuł 3
Definicje 
Dla celów niniejszej Konwencji:
a. „przemoc wobec kobiet” rozumie się jako naruszenie praw człowieka oraz 
formę dyskryminacji kobiet, w tym wszelkie akty przemocy ze względu na 
płeć, które prowadzą lub mogą prowadzić do fizycznej, seksualnej, 
psychologicznej lub ekonomicznej szkody lub cierpienia kobiet, w tym 
również groźby takich aktów, sytuacje przymusu lub arbitralnego pozbawienia 
wolności, zarówno w życiu publicznym, jak i prywatnym; 
b. „przemoc domowa” oznacza wszelkie akty fizycznej, seksualnej, 
psychologicznej lub ekonomicznej przemocy występujące w rodzinie lub 
gospodarstwie domowym lub pomiędzy byłymi lub obecnymi małżonkami lub 
partnerami, niezależnie od tego, czy sprawca i ofiara dzielą miejsce 
zamieszkania, czy też nie;
c. „płeć społeczno-kulturowa” oznacza społecznie skonstruowane role, 
zachowania, działania i atrybuty, które dane społeczeństwo uznaje za 
odpowiednie dla kobiet lub mężczyzn;
d. „przemoc wobec kobiet ze względu na płeć” oznacza przemoc skierowaną 
przeciwko kobiecie ze względu na jej płeć lub taką przemoc, która w 
szczególności dotyka kobiety;
e. „ofiara” oznacza każdą osobę fizyczną, której dotyczą zachowania wymienione 
w ust. a i b niniejszego artykułu;
f. „kobiety” oznaczają również dziewczęta poniżej osiemnastego roku życia.
Artykuł 4
Podstawowe prawa, równouprawnienie i niedyskryminacja6
1. Strony podejmują niezbędne działania prawne i inne, by promować i chronić prawa 
wszystkich, w szczególności kobiet, do życia wolnego od przemocy zarówno w sferze 
publicznej, jak i prywatnej. 
2. Strony potępiają wszelkie formy dyskryminacji kobiet i podejmują niezwłocznie 
niezbędne środki prawne i inne w celu jej zapobiegania, w szczególności:
– włączenie do krajowych konstytucji i innych właściwych aktów prawnych 
zasady równouprawnienia kobiet i mężczyzn oraz zapewnienie realizacji tej 
zasady w praktyce;
– zakaz dyskryminacji kobiet, także poprzez zastosowanie sankcji, tam, gdzie 
okaże się to konieczne; 
– obalenie praw i praktyk dyskryminacyjnych wobec kobiet.
3. Wdrożenie przepisów niniejszej konwencji przez Strony, w szczególności środków 
chroniących prawa ofiar, zostanie zagwarantowane bez dyskryminacji ze względu na: 
płeć biologiczną, płeć kulturowo-społeczną, rasę, kolor skóry, język, religię, poglądy 
polityczne i inne, pochodzenie narodowe lub społeczne, przynależność do mniejszości 
narodowej, własność, urodzenie, orientację seksualną, tożsamość płciową, wiek, stan 
zdrowia, niepełnosprawność, stan cywilny, status uchodźcy lub migranta lub inny. 
4. Specjalne środki, niezbędne do zapobiegania przemocy ze względu na płeć 
i ochrony kobiet przed taką przemocą nie są uznawane za dyskryminację w myśl 
zapisów niniejszej konwencji. 
Artykuł 5
Zasady odpowiedzialności państwa, w tym należyta staranność
1. Strony powstrzymują się od udziału we wszelkich aktach przemocy wobec kobiet 
i zapewniają przestrzeganie tego obowiązku przez władze państwowe, 
urzędników, działaczy, instytucje i inne jednostki działające w imieniu państwa. 
2. Strony podejmują niezbędne działania prawne i inne w celu zapewnienia należytej 
staranności w zapobieganiu aktom przemocy wyszczególnionym w niniejszej 
konwencji, popełnionym przez jednostki inne niż państwowe, ich ściganiu, 
karaniu oraz zapewnianiu zadośćuczynienia.
Artykuł 6
Polityka uwzględniająca kwestie płci społeczno-kulturowej7
Strony podejmują się uwzględnienia perspektywy płci społeczno-kulturowej we 
wdrażaniu i ocenie wpływu zapisów niniejszej konwencji oraz promowania i 
skutecznego wdrażania polityki równouprawnienia pomiędzy kobietami a 
mężczyznami oraz wzmocnienia pozycji kobiet.8


Rozdział II – Zintegrowane strategie polityczne i gromadzenie 
danych
Artykuł 7
Kompleksowe i skoordynowane strategie polityczne 
1. Strony podejmują środki prawne oraz inne środki niezbędne do przyjęcia oraz 
wdrożenia skutecznych, kompleksowych i skoordynowanych ogólnokrajowych 
strategii politycznych dotyczących wszelkich odpowiednich środków mających na 
celu zapobieganie wszystkim formom przemocy objętym zakresem niniejszej 
Konwencji oraz zwalczanie takich form przemocy, a także zapewnianie całościowego 
podejścia do przemocy wobec kobiet. 
2. Strony gwarantują, że w ramach wszystkich działań strategii politycznych, 
o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, kierują się dobrem ofiary, a powyższe 
strategie są wdrażane w drodze skutecznej współpracy pomiędzy wszystkimi 
odpowiednimi organami, instytucjami i organizacjami.
3. W uzasadnionych przypadkach środki podejmowane zgodnie z niniejszym 
artykułem będą angażować wszystkie istotne podmioty, tj. agencje rządowe, 
parlamenty i władze na szczeblu krajowym, regionalnym oraz lokalnym, krajowe 
instytucje praw człowieka, a także organizacje społeczeństwa obywatelskiego.
Artykuł 8
Zasoby finansowe 
Strony przydzielają odpowiednie zasoby finansowe i ludzkie potrzebne do 
właściwego wdrożenia zintegrowanych strategii politycznych, środków oraz 
programów mających na celu zapobieganie wszelkim formom przemocy objętym 
zakresem niniejszej Konwencji oraz zwalczanie wszelkich takich form przemocy, w 
tym również inicjatyw realizowanych przez organizacje pozarządowe oraz 
społeczeństwo obywatelskie.
Artykuł 9
Organizacje pozarządowe i społeczeństwo obywatelskie
Strony uznają i wspierają prowadzone na wszelkich szczeblach działania właściwych 
organizacji pozarządowych oraz społeczeństwa obywatelskiego dotyczące zwalczania 
przemocy wobec kobiet, a także nawiązują skuteczną współpracę z tymi 
organizacjami. 
Artykuł 109
Instytucja koordynująca 
1. Strony wyznaczają lub ustanawiają jedną lub więcej oficjalnych instytucji 
odpowiedzialnych za koordynację, wdrażanie, monitorowanie oraz ewaluację strategii 
politycznych oraz działań mających na celu zapobieganie wszelkim formom 
przemocy objętym zakresem niniejszej Konwencji oraz zwalczanie wszelkich takich 
form przemocy. Instytucje te koordynują zbieranie danych zgodnie z zapisami art. 11, 
a także analizują i rozpowszechniają wyniki takiego zbierania danych.
2. Strony zagwarantują, że instytucje wyznaczone lub ustanowione zgodnie z 
zapisami niniejszego artykułu otrzymają ogólne informacje dotyczące działań 
podejmowanych zgodnie z Rozdziałem VIII.
3. Strony zagwarantują, że instytucje wyznaczone lub ustanowione zgodnie z 
zapisami niniejszego artykułu będą mogły komunikować się bezpośrednio oraz 
nawiązywać kontakty ze swoimi odpowiednikami działającymi na terytorium innych 
Stron. 
Artykuł 11
Gromadzenie i analiza danych 
1. Na potrzeby wykonania niniejszej Konwencji Strony zobowiązują się do:
a. gromadzenia istotnych segregowanych danych statystycznych dotyczących 
przypadków wszelkich form przemocy objętych zakresem niniejszej Konwencji 
w regularnych odstępach czasu; 
b. wspierania badań dotyczących wszelkich form przemocy objętych zakresem 
niniejszej Konwencji w celu poznania ich przyczyn i skutków, częstotliwości 
występowania oraz poziomu karalności, a także skuteczności działań 
podejmowanych w ramach wykonania niniejszej Konwencji;
2. Strony dążą do prowadzenia w regularnych odstępach czasu badań wśród ludności 
mających na celu ocenę tendencji oraz występowania wszelkich form przemocy 
objętych zakresem niniejszej Konwencji.
3. Strony przekazują Grupie ekspertów, o której mowa w art. 66 niniejszej Konwencji 
informacje zebrane zgodnie z zapisami niniejszego artykułu w celu stymulowania 
współpracy międzynarodowej oraz umożliwienia analizy porównawczej na szczeblu 
międzynarodowym.10
4. Strony gwarantują publiczny dostęp do informacji zebranych zgodnie z zapisami 
niniejszego artykułu.


Rozdział III – Profilaktyka
Artykuł 12
Ogólne zobowiązania 
1. Strony podejmą działania niezbędne do promowania zmian wzorców społecznych 
i kulturowych dotyczących zachowania kobiet i mężczyzn w celu wykorzenienia 
uprzedzeń, zwyczajów, tradycji oraz innych praktyk opartych na idei niższości kobiet 
lub na stereotypowym modelu roli kobiet i mężczyzn.
2. Strony podejmą konieczne środki prawne lub inne działania zapobiegające 
wszelkim formom przemocy, popełnianej przez osobę fizyczną lub prawną, objętym 
zakresem niniejszej Konwencji.
3. Podejmując wszelkie działania zgodne z zapisami niniejszego rozdziału, 
uwzględnia się konkretne potrzeby osób narażonych ze względu na szczególne 
okoliczności oraz należy kierować się przede wszystkim dobrem ofiary.
4. Strony podejmą konieczne działania zachęcające społeczeństwo, a w szczególności 
mężczyzn i chłopców, do aktywnego udziału w zapobieganiu wszelkim formom 
przemocy objętym zakresem niniejszej Konwencji.
5. Strony gwarantują, że kultura, zwyczaje, religia, tradycja czy tzw. „honor” nie będą 
uznawane za usprawiedliwienie dla wszelkich aktów przemocy objętych zakresem 
niniejszej Konwencji.
6. Strony podejmą działania niezbędne do promocji programów i inicjatyw na rzecz 
wzmocnienia pozycji kobiet.
Artykuł 13
Podnoszenie świadomości społecznej
1. Strony promują lub prowadzą regularne kampanie i programy realizowane na 
wszystkich szczeblach na rzecz podnoszenia świadomości, w tym współpracę z 
krajowymi instytucjami praw człowieka oraz jednostkami ds. równouprawnienia, 
społeczeństwem obywatelskim i organizacjami pozarządowymi, szczególnie 
organizacjami ds. kobiet. Celem tego rodzaju działań jest zwiększenie świadomości 
oraz zrozumienia różnych przejawów form przemocy objętych zakresem niniejszej 
Konwencji, ich oddziaływania na dzieci, a także potrzeby zapobiegania przemocy w 
społeczeństwie.12
2. Strony gwarantują rozpowszechnianie informacji dotyczących dostępnych środków 
zapobiegających aktom przemocy objętym zakresem niniejszej Konwencji.
Artykuł 14
Edukacja
1. W uzasadnionych przypadkach Strony podejmują działania konieczne do 
wprowadzenia do oficjalnych programów nauczania na wszystkich poziomach 
edukacji materiałów szkoleniowych dostosowanych do zmieniających się możliwości 
osób uczących się, dotyczących równouprawnienia kobiet i mężczyzn, 
niestereotypowych ról przypisanych płciom, wzajemnego szacunku, rozwiązywania 
konfliktów w relacjach międzyludzkich bez użycia przemocy, a także dotyczących 
przemocy wobec kobiet ze względu na płeć oraz prawa do nienaruszalności osobistej.
2. Strony podejmują działania niezbędne do promowania zasad, o których mowa w 
ust. 1 niniejszego artykułu, w instytucjach edukacyjnych o charakterze nieformalnym, 
a także w obiektach sportowych, kulturalnych i rekreacyjnych oraz w mediach.
Artykuł 15
Szkolenie specjalistów
1. Strony zapewnią lub zreorganizują odpowiednie szkolenia dla osób zawodowo 
zajmujących się ofiarami lub sprawcami wszelkich aktów przemocy objętych 
zakresem niniejszej Konwencji. Takie szkolenia dotyczą profilaktyki oraz 
wykrywania takich aktów przemocy, a także równouprawnienia kobiet i mężczyzn, 
potrzeb i praw ofiar przemocy oraz sposobów zapobiegania wtórnej wiktymizacji.
2. Strony zachęcają, aby szkolenie, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu 
obejmowało kurs dotyczący skoordynowanej współpracy między organami, 
uwzględniający odpowiednie i wszechstronne podejście do rozpatrywania zgłoszeń w 
przypadku przemocy objętej zakresem niniejszej Konwencji.
Artykuł 16
Interwencja profilaktyczna i programy leczenia 
1. Strony podejmą środki prawne lub inne działania konieczne do utworzenia lub 
wsparcia programów mających na celu nauczenie sprawców przemocy domowej 
zachowań w relacjach międzyludzkich bez użycia przemocy. Są to programy 13
zapobiegające dalszym aktom przemocy oraz wpływające na zmianę agresywnych 
wzorców zachowań.
2. Strony podejmą środki prawne lub inne działania konieczne do utworzenia lub 
wsparcia programów leczenia zapobiegających ponownemu popełnianiu przestępstw, 
w szczególności na tle seksualnym. 
3. W odniesieniu do działań, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu Strony 
gwarantują, że najważniejsze jest bezpieczeństwo, poszanowanie praw oraz wsparcie 
ofiary, a powyższe programy w uzasadnionych przypadkach będą przygotowywane 
i wdrażane w ścisłej współpracy z jednostkami zapewniającymi ofiarom 
specjalistyczne wsparcie.
Artykuł 17
Udział sektora prywatnego i mediów
1. Strony zachęcają sektor prywatny, sektor technologii informacyjnych 
i komunikacyjnych, z należytym szacunkiem do wolności wypowiedzi 
i niezależności, do wzięcia udziału w opracowaniu i wdrażaniu strategii politycznych, 
a także w przygotowaniu wytycznych i norm dotyczących samoregulacji w celu 
zapobiegania przemocy wobec kobiet oraz promowania poszanowania ich godności.
2. We współpracy z sektorem prywatnym Strony rozwijają i promują wśród dzieci, 
rodziców oraz wychowawców umiejętności radzenia sobie w środowisku 
informacyjnym i komunikacyjnym zapewniającym dostęp do poniżających treści 
o charakterze seksualnym lub brutalnym, które mogą być szkodliwe. 14


Rozdział IV – Ochrona i wsparcie
Artykuł 18
Ogólne zobowiązania 
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
ochronę wszystkich ofiar przed kolejnymi aktami przemocy.
2. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania, zgodnie z prawem 
krajowym, aby zagwarantować funkcjonowanie odpowiednich mechanizmów 
zapewniających skuteczną współpracę pomiędzy wszystkimi właściwymi organami 
państwowymi (w tym przedstawicielami sądownictwa, prokuratorami, organami 
ścigania, władzami lokalnymi i regionalnymi, a także organizacjami pozarządowymi 
i innymi właściwymi organizacjami i podmiotami) w celu zapewnienia ochrony i 
wsparcia ofiarom i świadkom wszelkich form przemocy objętych zakresem niniejszej 
Konwencji, również poprzez kierowanie ich do jednostek zapewniających ogólne i 
specjalistyczne wsparcie, o których mowa w art. 20 i 22 niniejszej Konwencji.
3. Strony gwarantują, że działania podejmowane zgodnie z zapisami niniejszego 
rozdziału:
– opierają się na uwzględnieniu kwestii płci społeczno-kulturowej w 
pojmowaniu przemocy wobec kobiet oraz przemocy domowej i są 
ukierunkowane na zagwarantowanie ofiarom ich praw i bezpieczeństwa;
– opierają się na zintegrowanym podejściu uwzględniającym relacje pomiędzy 
ofiarami, sprawcami, dziećmi i ich szerszym środowiskiem społecznym;
– mają na celu uniknięcie wtórnej wiktymizacji; 
– są formą dążenia do niezależności ekonomicznej i wzmocnienia pozycji kobiet 
będących ofiarami przemocy;
– w uzasadnionych przypadkach umożliwiają lokalizację wielu jednostek 
zapewniających ochronę i wsparcie w tych samych obiektach;
– są kierowane do osób narażonych, w tym dzieci będących ofiarami, oraz 
ukierunkowane na ich szczególne potrzeby.
4. Świadczenie usług nie jest zależne od chęci ofiary do wniesienia oskarżenia lub 
zeznawania przeciwko sprawcy.
5. Strony podejmują odpowiednie działania mające na celu zapewnienie ochrony 
konsularnej lub innej formy ochrony i wsparcia swoim obywatelom oraz innym 
ofiarom uprawnionym do tego rodzaju ochrony zgodnie z istniejącymi 
zobowiązaniami w ramach prawa międzynarodowego.15
Artykuł 19
Informacja 
Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania gwarantujące 
przekazanie ofiarom odpowiednich i aktualnych informacji dotyczących możliwego 
wsparcia oraz dostępnych środków prawnych w zrozumiałym dla nich języku.
Artykuł 20
Wsparcie ogólne 
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że ofiary mają dostęp do usług umożliwiających powrót do życia 
bez przemocy. W miarę konieczności powinny być to usługi z zakresu: doradztwa 
prawnego i psychologicznego, wsparcia finansowego, gospodarki mieszkaniowej, 
edukacji, szkoleń oraz pomocy w znalezieniu zatrudnienia. 
2. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że ofiary mają dostęp do opieki zdrowotnej i usług socjalnych, 
a specjaliści przygotowani do pracy z ofiarami mają do dyspozycji wystarczający 
zasób usług i właściwie nimi dysponują. 
Artykuł 21
Pomoc w składaniu skarg indywidualnych/ zbiorowych
Strony gwarantują ofiarom dostęp do odpowiednich regionalnych 
i międzynarodowych mechanizmów składania skarg oraz informacje na ich temat. 
Strony promują profesjonalną i wrażliwą formę pomocy ofiarom w składaniu skarg.
Artykuł 22
Wsparcie specjalistyczne
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zapewnienie lub zorganizowanie w odpowiedniej lokalizacji natychmiastowego, 
krótko- i długotrwałego specjalistycznego wsparcia dla ofiary jakiegokolwiek z aktów 
przemocy objętych zakresem niniejszej Konwencji.
2. Strony zapewniają lub organizują specjalistyczne wsparcie dla wszystkich kobiet 
będących ofiarami przemocy oraz dla ich dzieci.16
Artykuł 23
Schroniska
Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
utworzenie odpowiedniej liczby łatwo dostępnych i oferujących bezpieczne 
zakwaterowanie schronisk dla ofiar, w szczególności dla kobiet i ich dzieci.
Artykuł 24
Telefony zaufania
Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
utworzenie ogólnokrajowych, całodobowych, bezpłatnych telefonów zaufania 
świadczących porady w sprawie wszelkich form przemocy objętych zakresem 
niniejszej Konwencji, z poszanowaniem poufności lub anonimowości osób 
dzwoniących. 
Artykuł 25
Wsparcie dla ofiar przemocy seksualnej
Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
utworzenie odpowiedniej liczby łatwo dostępnych ośrodków świadczących pomoc dla 
ofiar gwałtów lub przemocy seksualnej w zakresie badań lekarskich i sądowych, 
wsparcia pourazowego oraz poradnictwa. 
Artykuł 26
Ochrona i wsparcie dla nieletnich świadków
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, w ramach świadczenia ochrony i wsparcia dla ofiar przemocy,
należytej uwagi dla praw i potrzeb nieletnich świadków wszelkich form przemocy 
objętych zakresem niniejszej Konwencji.
2. Działania podejmowane zgodnie z niniejszym artykułem uwzględniają doradztwo 
psychologiczne i społeczne dla nieletnich świadków wszelkich form przemocy 
objętych zakresem niniejszej Konwencji, oraz powinny być dostosowane do ich 
wieku i uwzględniać najlepszy interes nieletniego. 
Artykuł 27
Zgłaszanie 17
Strony podejmują niezbędne działania mające na celu zachęcenie osób będących 
świadkami aktów przemocy objętych zakresem niniejszej Konwencji lub osób 
mających uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że tego typu akt został popełniony 
czy też by spodziewać się kolejnych aktów przemocy, do zgłaszania tego faktu do 
właściwych organizacji lub władz.
Artykuł 28
Zgłaszanie przez specjalistów
Strony podejmują niezbędne działania mające na celu zagwarantowanie, że zasady 
poufności nałożone na niektórych specjalistów przepisami prawa krajowego, w 
odpowiednich okolicznościach nie stanowią przeszkody dla zgłoszenia właściwym 
władzom lub organizacjom uzasadnionego podejrzenia popełnienia poważnego aktu 
przemocy objętego zakresem niniejszej Konwencji oraz podejrzenia możliwości 
wystąpienia kolejnych aktów przemocy.18


Rozdział V – Prawo materialne
Artykuł 29
Pozwy cywilne i środki prawne
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie ofiarom odpowiednich cywilnych środków prawnych wobec 
sprawcy. 
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie ofiarom, zgodnie z zasadami ogólnymi prawa międzynarodowego, 
odpowiednich cywilnych środków prawnych wobec organów państwowych, które nie 
dopełniły obowiązku podjęcia niezbędnych działań zapobiegawczych ani ochronnych 
w ramach swoich uprawnień.
Artykuł 30
Odszkodowanie
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że ofiarom przysługuje prawo do odszkodowania ze strony 
sprawców z tytułu wszelkich przestępstw, o których mowa w niniejszej Konwencji.
2. Odpowiednie odszkodowanie ze Skarbu Państwa przyznaje się z tytułu poważnego 
uszkodzenia ciała lub uszczerbku na zdrowiu, o ile szkoda nie została pokryta z 
innych źródeł np. przez sprawcę, z ubezpieczenia lub z państwowych świadczeń 
zdrowotnych i socjalnych. Nie wyklucza to prawa Stron do domagania się od sprawcy 
zwrotu za odszkodowanie, o ile odpowiednio uwzględniono bezpieczeństwo ofiary.
3. Działania podejmowane zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu gwarantują 
przyznanie odszkodowania w rozsądnym terminie.
Artykuł 31
Opieka nad dzieckiem, prawo widzenia z dzieckiem i bezpieczeństwo
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że przy ustalaniu prawa do opieki nad dzieckiem i do widzenia z 
dzieckiem uwzględnione zostaną przypadki przemocy objęte zakresem niniejszej 
Konwencji.19
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że wykonywanie prawa do opieki nad dzieckiem i do widzenia z 
dzieckiem nie stanowi zagrożenia dla praw i bezpieczeństwa ofiary ani dzieci.
Artykuł 32
Cywilne konsekwencje wymuszonych małżeństw 
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że małżeństwa zawarte pod przymusem mogą zostać 
unieważnione, anulowane lub rozwiązane bez nieuzasadnionego obciążenia 
finansowego lub administracyjnego dla ofiary.
Artykuł 33
Przemoc psychiczna
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że umyślne działania poważnie naruszające integralność 
psychiczną danej osoby przez użycie nacisków lub gróźb podlegają 
odpowiedzialności karnej.
Artykuł 34
Nękanie (stalking)
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że umyślne powtarzające się zastraszające działania wymierzone w 
daną osobę, powodujące, że obawia się ona o swoje bezpieczeństwo, podlegają 
odpowiedzialności karnej. 
Artykuł 35
Przemoc fizyczna
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że umyślne dopuszczenie się aktów przemocy fizycznej wobec 
drugiej osoby podlega odpowiedzialności karnej.
Artykuł 36
Przemoc seksualna, w tym gwałt
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że następujące umyślne działania podlegają odpowiedzialności 
karnej:20
a. dokonywanie penetracji waginalnej, analnej lub oralnej o charakterze 
seksualnym drugiej osoby jakąkolwiek częścią ciała lub jakimkolwiek 
przedmiotem bez zgody tej osoby;
b. dokonywanie innych czynności o charakterze seksualnym wobec drugiej 
osoby bez zgody tej osoby;
c. doprowadzenie drugiej osoby bez jej zgody do podjęcia czynności o 
charakterze seksualnym wobec osoby trzeciej.
2. Zgoda musi być udzielona przez osobę zdolną do składania oświadczeń woli, co 
należy ocenić w świetle danych okoliczności.
3. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu mają zastosowanie
również do czynności dokonywanych wobec byłych lub obecnych współmałżonków 
lub partnerów, uznawanych na mocy przepisów prawa krajowego.
Artykuł 37
Wymuszone małżeństwa
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że celowe działania polegające na zmuszaniu osoby dorosłej lub 
dziecka do zawarcia małżeństwa podlegają odpowiedzialności karnej.
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że celowe działania polegające na zwabieniu osoby dorosłej lub 
dziecka na terytorium którejkolwiek ze Stron lub do kraju innego niż kraj 
zamieszkania tej osoby w celu zmuszenia takiej osoby dorosłej lub dziecka do 
zawarcia małżeństwa podlegają odpowiedzialności karnej.
Artykuł 38
Genitalne okaleczanie kobiet 
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że następujące celowe działania podlegają odpowiedzialności 
karnej:
a. wycinanie, infibulacja lub wszelkie inne okaleczanie całości lub części warg 
sromowych większych, warg sromowych mniejszych lub łechtaczki kobiety;
b. wywieranie nacisku na kobietę lub doprowadzenie do jej poddania się 
którejkolwiek z czynności wymienionej w lit. a) powyżej;
c. zachęcanie dziewczyny, wywieranie na nią nacisku lub doprowadzenie do jej 
poddania się którejkolwiek z czynności wymienionej pod lit. a) powyżej.
Artykuł 39
Wymuszona aborcja i wymuszona sterylizacja 
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że następujące celowe działania podlegają odpowiedzialności 
karnej:
a. dokonanie aborcji u kobiety bez jej uprzedniej świadomej zgody;
b. przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego u kobiety mającego na celu 
uniemożliwienie jej dalszej naturalnej prokreacji bez jej uprzedniej świadomej 
zgody lub bez jej pełnej wiedzy na temat tego zabiegu.
Artykuł 40
Molestowanie seksualne
Strony podejmą konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że wszelkie formy niepożądanych działań werbalnych, 
niewerbalnych lub fizycznych o charakterze seksualnym, skutkujące naruszeniem 
godności danej osoby, w szczególności w atmosferze zastraszania, wrogości, 
upodlenia, poniżenia lub obrazy, podlegają odpowiedzialności karnej lub innej 
odpowiedzialności prawnej.
Artykuł 41
Współudział, podżeganie i usiłowanie
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że celowy współudział lub podżeganie do popełnienia przestępstw, 
o których mowa w artykułach 33, 34, 35, 36, 37, 38a oraz 39 niniejszej Konwencji, 
uznawane są za przestępstwa. 
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że celowe próby popełnienia przestępstw, o których mowa w 
artykułach 35, 36, 37, 38a oraz 39 niniejszej Konwencji, uznawane są za 
przestępstwa. 22
Artykuł 42
Niedopuszczalne usprawiedliwienie zbrodni, w tym tak zwanych „zbrodni 
honorowych”
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że w postępowaniu karnym wszczętym w wyniku popełnienia 
któregokolwiek z aktów przemocy, o których mowa w niniejszej Konwencji, akty 
takie nie będą usprawiedliwiane względami kulturowymi, zwyczajowymi, 
religijnymi, tradycyjnymi ani tzw. względami „honoru”. W szczególności dotyczy to 
stwierdzeń, że ofiara przekroczyła kulturowe, religijne, społeczne lub tradycyjne 
normy lub zwyczaje stanowiące kryteria właściwego zachowania.
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że zachęcanie dziecka do popełnienia czynności, o których mowa 
w ustępie 1 niniejszego artykułu, nie zmniejsza odpowiedzialności karnej osoby 
zachęcającej z tytułu popełnionych czynności.
Artykuł 43
Uznawanie przestępstw karnych 
Przestępstwa, o których mowa w niniejszej Konwencji, są za takie uznawane bez 
względu na charakter relacji pomiędzy ofiarą a sprawcą.
Artykuł 44
Właściwość
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
uznanie swojej właściwości dla wszelkich przestępstw, o których mowa w niniejszej 
Konwencji, jeżeli przestępstwo zostało popełnione:
a. na ich terytorium; lub
b. na pokładzie statku pływającego pod banderą danej Strony; lub
c. na pokładzie samolotu zarejestrowanego zgodnie z przepisami prawa danej 
Strony; lub
d. przez ich obywatela; lub
e. przez osobę zamieszkałą na terytorium danej Strony.23
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
ustalenie właściwości sądowej dla wszelkich przestępstw, o których mowa w 
niniejszej Konwencji, jeżeli przestępstwo zostało popełnione wobec ich obywatela lub 
wobec osoby zamieszkałej na ich terytorium. 
3. Na potrzeby postępowania w sprawach przestępstw, o których mowa w artykułach 
36, 37, 38 oraz 39 niniejszej Konwencji, Strony podejmują konieczne działania 
ustawodawcze lub inne mające na celu zagwarantowanie, że ich właściwość nie jest 
uwarunkowana faktem penalizacji tych aktów na terytorium, na którym zostały 
popełnione. 
4. Na potrzeby postępowania w sprawach przestępstw, o których mowa w artykułach 
36, 37, 38 oraz 39 niniejszej Konwencji, Strony podejmują konieczne działania 
ustawodawcze lub inne mające na celu zagwarantowanie, że ich właściwość, o której 
mowa w ustępie 1 lit. d) i e), nie jest uwarunkowana możliwością wszczęcia 
postępowania jedynie po złożeniu przez ofiarę zawiadomienia o popełnieniu 
przestępstwa lub jedynie po postawieniu zarzutów przez organy państwowe na 
terytorium, na którym zostało popełnione przestępstwo. 
5. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
uznanie swojej właściwości dla przestępstw, o których mowa w niniejszej Konwencji, 
w przypadku gdy domniemany sprawca jest obecny na ich terytorium i nie podlega 
ekstradycji do innego państwa będącego Stroną niniejszej Konwencji wyłącznie na 
podstawie obywatelstwa.
6. W przypadku gdy więcej niż jedna Strona rości sobie prawo do właściwości w 
stosunku do domniemanego przestępstwa, o którym mowa w niniejszej Konwencji, 
zainteresowane Strony, w uzasadnionych przypadkach, konsultują się ze sobą w celu 
ustalenia najbardziej stosownej właściwości na potrzeby postępowania.
7. Bez uszczerbku dla ogólnych zasad prawa międzynarodowego, niniejsza 
Konwencja nie wyklucza właściwości karnej wykonywanej przez którąkolwiek ze 
Stron na mocy prawa krajowego.
Artykuł 45
Sankcje i środki
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że przestępstwa, o których mowa w niniejszej Konwencji, 
podlegają efektywnym, proporcjonalnym i odstraszającym karom, z uwzględnieniem 
ich wagi. Sankcje te obejmują, w stosownych przypadkach, wyroki pozbawienia 
wolności mogące skutkować ekstradycją.24
2. Strony mogą podjąć inne działania w stosunku do sprawców, m.in.:
– monitorowanie lub nadzór osób skazanych;
– pozbawienie praw rodzicielskich, o ile nie jest możliwe w żaden inny sposób 
zagwarantowanie ochrony najlepszego interesu dziecka, w tym 
bezpieczeństwa ofiary.
Artykuł 46
Okoliczności obciążające 
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że następujące okoliczności, o ile nie zostały wcześniej
uwzględnione jako element przestępstwa, mogą, zgodnie z odpowiednimi przepisami 
prawa krajowego, zostać uznane za okoliczności obciążające przy orzekaniu wyroku 
w związku z przestępstwami, o których mowa w niniejszej Konwencji:
a. przestępstwo zostało popełnione wobec byłego lub obecnego współmałżonka 
lub partnera uznanego zgodnie z przepisami prawa krajowego, przez członka 
rodziny, osobę współmieszkającą z ofiarą lub przez osobę nadużywającą 
swojej władzy;
b. przestępstwo lub przestępstwa powiązane popełniono wielokrotnie;
c. przestępstwo popełniono wobec osoby narażonej ze względu na szczególne 
okoliczności;
d. przestępstwo popełniono wobec dziecka lub w jego obecności;
e. przestępstwo zostało popełnione przez dwie lub więcej osób działających 
wspólnie;
f. przestępstwo poprzedzały lub mu towarzyszyły szczególne akty okrucieństwa;
g. przestępstwo popełniono z użyciem broni lub pod groźbą jej użycia;
h. przestępstwo spowodowało istotny uszczerbek na zdrowiu fizycznym lub 
psychologicznym ofiary;
i. sprawca był już wcześniej skazany z tytułu przestępstw o podobnym 
charakterze.
Artykuł 47
Wyroki wydawane przez drugą Stronę
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
umożliwienie uwzględniania prawomocnych wyroków drugiej Strony w stosunku do 
przestępstw, o których mowa w niniejszej Konwencji, przy orzekaniu wyroku.25

Artykuł 48
Zakaz stosowania obowiązkowych alternatywnych procesów rozstrzygania 
sporów lub orzekania sądowego
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne zakazujące 
stosowania obowiązkowych alternatywnych procesów rozstrzygania sporów, w tym 
mediacji i rozstrzygnięć polubownych, w odniesieniu do wszelkich form przemocy 
objętych zakresem niniejszej Konwencji.
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że w przypadku nałożenia kary grzywny, zdolność sprawcy do 
wypełnienia zobowiązań finansowych w stosunku do ofiary zostanie odpowiednio 
uwzględniona.26


Rozdział VI – Wykrywanie, ściganie, procedury prawne i środki 
ochronne
Artykuł 49
Ogólne zobowiązania
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że dochodzenie oraz postępowanie sądowe związane z wszelkimi 
formami przemocy objętymi zakresem niniejszej Konwencji zostaną przeprowadzone 
bez zbędnej zwłoki i z poszanowaniem praw ofiar na wszystkich etapach 
postępowania karnego. 
2., Zgodnie z podstawowymi zapisami dotyczącymi praw człowieka oraz mając na 
względzie uwzględnienie kwestii płci społeczno-kulturowej w pojmowaniu przemocy, 
Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania w celu zapewnienia 
skutecznego dochodzenia oraz ścigania przestępstw określonych zgodnie z niniejszą 
Konwencją.
Artykuł 50
Szybka reakcja, zapobieganie i ochrona 
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że właściwe organy ścigania zareagują na wszelkie formy 
przemocy objęte zakresem niniejszej Konwencji w sposób szybki i odpowiedni, 
oferując ofiarom stosowaną i niezwłoczną ochronę.
2. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że właściwe organy ścigania w sposób niezwłoczny i odpowiedni 
wezmą udział w zapobieganiu wszelkim formom przemocy objętym zakresem 
niniejszej Konwencji oraz ochronie przed takim formami przemocy, łącznie z 
podjęciem zapobiegawczych działań operacyjnych i zbieraniem dowodów.
Artykuł 51
Ocena ryzyka i zarządzanie ryzykiem
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że ocena ryzyka śmiertelności oraz powagi sytuacji, jak również 
ryzyka powtarzających się aktów przemocy zostanie przeprowadzona przez wszelkie 
odpowiednie władze w celu zarządzania takim ryzykiem oraz, jeśli zajdzie taka 
konieczność, w celu zapewnienia skoordynowanych środków bezpieczeństwa i 
wsparcia.27
2. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zapewnienie, że ocena, o której mowa w akapicie 1 niniejszego Artykułu w sposób 
należyty bierze pod uwagę, na wszystkich etapach dochodzenia oraz stosowania 
środków ochronnych, posiadanie broni lub dostępu do broni przez sprawców aktów 
przemocy objętych zakresem niniejszej Konwencji.
Artykuł 52
Wyjątkowe zakazy kontaktowania się
Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że odpowiednie władze są uprawnione do wydania nakazu, w 
sytuacjach bezpośredniego zagrożenia, opuszczenia miejsca zamieszkania ofiary lub 
osoby narażonej przez sprawcę przemocy domowej na odpowiedni okres czasu oraz 
zakazu nachodzenia ofiary lub osoby zagrożonej w jej miejscu zamieszkania lub 
kontaktowania się z ofiarą lub osobą zagrożoną przez sprawcę. Działania podjęte 
zgodnie z niniejszym Artykułem mają na uwadze przede wszystkim bezpieczeństwo 
ofiar lub osób zagrożonych.
Artykuł 53
Zakaz zbliżania się lub nakaz ochrony
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że ofiary wszelkich form przemocy objętej zakresem niniejszej 
Konwencji mają dostęp do odpowiednich zakazów zbliżania się lub nakazów 
ochrony.
2. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że zakazy zbliżania się lub nakazy ochrony, o których mowa w ust. 
1 niniejszego artykułu są:
– dostępne na potrzeby bezpośredniej ochrony oraz bez nienależytych obciążeń 
finansowych lub administracyjnych nakładanych na ofiarę;
– wystawiane na określony czas lub do czasu ich zmiany lub też zniesienia;
– jeśli zachodzi taka konieczność, wystawiane bez wysłuchania strony 
przeciwnej i ze skutkiem natychmiastowym;
– dostępne niezależnie od lub w uzupełnieniu do innych postępowań prawnych;
– możliwe do wprowadzenia w kolejnych postępowaniach prawnych.28
3. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że naruszanie zakazu zbliżania się lub nakazu ochrony wydanych 
zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu podlega skutecznym, proporcjonalnych i 
zniechęcającym do ponownego popełnienia czynu sankcjom karnym lub innym 
sankcjom prawnym.
Artykuł 54
Dochodzenie i dowody
Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że w jakimkolwiek postępowaniu cywilnym lub karnym, dowody 
związane z doświadczeniami i zachowaniami seksualnymi ofiary zostaną 
dopuszczone wyłącznie w sytuacjach, w których takie dowody są zasadne i 
konieczne. 
Artykuł 55
Postępowanie bez wysłuchania strony przeciwnej i postępowanie prowadzone z 
urzędu
1. Strony dopilnują, aby dochodzenia sądowe lub ściganie przestępstw określonych w 
Artykułach 35, 36, 37, 38 i 39 niniejszej Konwencji nie były całkowicie zależne od 
zgłoszenia lub doniesienia wniesionego przez ofiarę, jeśli przestępstwo zostało 
dokonane w całości lub częściowo na terytorium takiej Strony oraz ponadto 
zagwarantują, że postępowanie może być kontynuowane, nawet jeśli ofiara wycofa 
swoje zeznania lub doniesienie. 
2. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zapewnienie, zgodnie z przepisami prawa krajowego, organizacjom rządowym i 
pozarządowym oraz doradcom w zakresie przemocy domowej możliwość pomagania 
ofiarom lub wspierania ofiar, na życzenie ofiar, podczas dochodzenia oraz 
postępowania sądowego dotyczącego przestępstw określonych w niniejszej 
Konwencji.
Artykuł 56
Środki ochrony
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
ochronę praw i interesów ofiar, w tym ich specjalnych potrzeb jako świadków, na 
wszystkich etapach dochodzenia i postępowania sądowego, a w szczególności 
poprzez:29
a. zapewnienie im bezpieczeństwa, jak również ich rodzinom i świadkom, 
chroniąc ich przed zastraszaniem, odwetem lub powtarzającą się 
wiktymizacją;
b. zagwarantowanie, że ofiary zostaną poinformowane, przynajmniej w 
przypadkach, w których ofiary i rodzina mogą być zagrożone, jeśli sprawca 
ucieknie, zostanie tymczasowo zwolniony lub wyjdzie na wolność;
c. informowanie ofiar, w przypadkach przewidzianych przez prawo krajowe, o 
ich prawach oraz dostępnych świadczeniach, przetwarzaniu ich skargi, 
opłatach, ogólnym postępie dochodzenia lub postępowania oraz ich roli w 
takich czynnościach, jak również o tym, jak zakończyły się dotyczące ich 
sprawy;
d. umożliwianie ofiarom, w sposób zgodny z zasadami procesowymi prawa 
krajowego, skorzystanie z prawa do bycia wysłuchanym, przedstawienia 
dowodów oraz wyrażania swoich poglądów, potrzeb i trosk, bezpośrednio lub 
poprzez przedstawiciela, oraz prawa do tego, aby takie ich dowody lub 
wypowiedzi zostały wzięte pod uwagę;
e. zapewnienie ofiarom odpowiedniego wsparcia, tak aby ich prawa i interesy 
były w sposób należyty prezentowane i brane pod uwagę;
f. zapewnienie możliwości podjęcia środków chroniących prywatność 
i wizerunek ofiary;
g. zapewnienie unikania, jeśli tylko jest to możliwe, kontaktu ofiar ze sprawcami 
w sądzie i w siedzibach organów ścigania;
h. zapewnienie ofiarom niezależnych i kompetentnych tłumaczy, jeśli ofiary są 
stronami postępowania lub jeśli dostarczają dowodów;
i. umożliwienie ofiarom składanie zeznań, zgodnie z przepisami prawa 
krajowego, w sali sądowej w trybie zaocznym lub też przynajmniej w 
nieobecności domniemanego sprawcy, w szczególności poprzez 
wykorzystanie odpowiednich technologii komunikacyjnych, jeśli istnieje taka 
możliwość.
3. Ofiara nieletnia lub nieletni świadek przemocy wobec kobiet oraz przemocy 
domowej otrzymuje, jeśli znajduje to zastosowanie, specjalne środki ochrony, 
z uwzględnieniem najlepszych interesów dziecka.30
Artykuł 57
Pomoc prawna
Strony zapewniają prawo do otrzymania pomocy prawnej oraz bezpłatnej porady 
prawnej dla ofiar, zgodnie z przepisami prawa krajowego stron.
Artykuł 58
Zasada przedawnienia
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że zasada przedawnienia dla wszczynania jakichkolwiek 
postępowań prawnych dotyczących przestępstw określonych zgodnie z Artykułami 
36, 37, 38 and 39 niniejszej Konwencji będzie obowiązywać z zachowaniem takiego 
okresu, który będzie wystarczający dla umożliwienia skutecznego wszczęcia 
postępowania po osiągnięciu przez ofiarę pełnoletności i takiego okresu, który będzie 
współmierny dla wagi przestępstwa.
b. wywieranie nacisku na kobietę lub doprowadzenie do jej poddania się 
którejkolwiek z czynności wymienionej w lit. a) powyżej;
c. zachęcanie dziewczyny, wywieranie na nią nacisku lub doprowadzenie do jej 
poddania się którejkolwiek z czynności wymienionej pod lit. a) powyżej.
Artykuł 39
Wymuszona aborcja i wymuszona sterylizacja 
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że następujące celowe działania podlegają odpowiedzialności 
karnej:
a. dokonanie aborcji u kobiety bez jej uprzedniej świadomej zgody;
b. przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego u kobiety mającego na celu 
uniemożliwienie jej dalszej naturalnej prokreacji bez jej uprzedniej świadomej 
zgody lub bez jej pełnej wiedzy na temat tego zabiegu.
Artykuł 40
Molestowanie seksualne
Strony podejmą konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że wszelkie formy niepożądanych działań werbalnych, 
niewerbalnych lub fizycznych o charakterze seksualnym, skutkujące naruszeniem 
godności danej osoby, w szczególności w atmosferze zastraszania, wrogości, 
upodlenia, poniżenia lub obrazy, podlegają odpowiedzialności karnej lub innej 
odpowiedzialności prawnej.
Artykuł 41
Współudział, podżeganie i usiłowanie
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że celowy współudział lub podżeganie do popełnienia przestępstw, 
o których mowa w artykułach 33, 34, 35, 36, 37, 38a oraz 39 niniejszej Konwencji, 
uznawane są za przestępstwa. 
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że celowe próby popełnienia przestępstw, o których mowa w 
artykułach 35, 36, 37, 38a oraz 39 niniejszej Konwencji, uznawane są za 
przestępstwa. 22
Artykuł 42
Niedopuszczalne usprawiedliwienie zbrodni, w tym tak zwanych „zbrodni 
honorowych”
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że w postępowaniu karnym wszczętym w wyniku popełnienia 
któregokolwiek z aktów przemocy, o których mowa w niniejszej Konwencji, akty 
takie nie będą usprawiedliwiane względami kulturowymi, zwyczajowymi, 
religijnymi, tradycyjnymi ani tzw. względami „honoru”. W szczególności dotyczy to 
stwierdzeń, że ofiara przekroczyła kulturowe, religijne, społeczne lub tradycyjne 
normy lub zwyczaje stanowiące kryteria właściwego zachowania.
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że zachęcanie dziecka do popełnienia czynności, o których mowa 
w ustępie 1 niniejszego artykułu, nie zmniejsza odpowiedzialności karnej osoby 
zachęcającej z tytułu popełnionych czynności.
Artykuł 43
Uznawanie przestępstw karnych 
Przestępstwa, o których mowa w niniejszej Konwencji, są za takie uznawane bez 
względu na charakter relacji pomiędzy ofiarą a sprawcą.
Artykuł 44
Właściwość
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
uznanie swojej właściwości dla wszelkich przestępstw, o których mowa w niniejszej 
Konwencji, jeżeli przestępstwo zostało popełnione:
a. na ich terytorium; lub
b. na pokładzie statku pływającego pod banderą danej Strony; lub
c. na pokładzie samolotu zarejestrowanego zgodnie z przepisami prawa danej 
Strony; lub
d. przez ich obywatela; lub
e. przez osobę zamieszkałą na terytorium danej Strony.23
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
ustalenie właściwości sądowej dla wszelkich przestępstw, o których mowa w 
niniejszej Konwencji, jeżeli przestępstwo zostało popełnione wobec ich obywatela lub 
wobec osoby zamieszkałej na ich terytorium. 
3. Na potrzeby postępowania w sprawach przestępstw, o których mowa w artykułach 
36, 37, 38 oraz 39 niniejszej Konwencji, Strony podejmują konieczne działania 
ustawodawcze lub inne mające na celu zagwarantowanie, że ich właściwość nie jest 
uwarunkowana faktem penalizacji tych aktów na terytorium, na którym zostały 
popełnione. 
4. Na potrzeby postępowania w sprawach przestępstw, o których mowa w artykułach 
36, 37, 38 oraz 39 niniejszej Konwencji, Strony podejmują konieczne działania 
ustawodawcze lub inne mające na celu zagwarantowanie, że ich właściwość, o której 
mowa w ustępie 1 lit. d) i e), nie jest uwarunkowana możliwością wszczęcia 
postępowania jedynie po złożeniu przez ofiarę zawiadomienia o popełnieniu 
przestępstwa lub jedynie po postawieniu zarzutów przez organy państwowe na 
terytorium, na którym zostało popełnione przestępstwo. 
5. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
uznanie swojej właściwości dla przestępstw, o których mowa w niniejszej Konwencji, 
w przypadku gdy domniemany sprawca jest obecny na ich terytorium i nie podlega 
ekstradycji do innego państwa będącego Stroną niniejszej Konwencji wyłącznie na 
podstawie obywatelstwa.
6. W przypadku gdy więcej niż jedna Strona rości sobie prawo do właściwości w 
stosunku do domniemanego przestępstwa, o którym mowa w niniejszej Konwencji, 
zainteresowane Strony, w uzasadnionych przypadkach, konsultują się ze sobą w celu 
ustalenia najbardziej stosownej właściwości na potrzeby postępowania.
7. Bez uszczerbku dla ogólnych zasad prawa międzynarodowego, niniejsza 
Konwencja nie wyklucza właściwości karnej wykonywanej przez którąkolwiek ze 
Stron na mocy prawa krajowego.
Artykuł 45
Sankcje i środki
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że przestępstwa, o których mowa w niniejszej Konwencji, 
podlegają efektywnym, proporcjonalnym i odstraszającym karom, z uwzględnieniem 
ich wagi. Sankcje te obejmują, w stosownych przypadkach, wyroki pozbawienia 
wolności mogące skutkować ekstradycją.24
2. Strony mogą podjąć inne działania w stosunku do sprawców, m.in.:
– monitorowanie lub nadzór osób skazanych;
– pozbawienie praw rodzicielskich, o ile nie jest możliwe w żaden inny sposób 
zagwarantowanie ochrony najlepszego interesu dziecka, w tym 
bezpieczeństwa ofiary.
Artykuł 46
Okoliczności obciążające 
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że następujące okoliczności, o ile nie zostały wcześniej
uwzględnione jako element przestępstwa, mogą, zgodnie z odpowiednimi przepisami 
prawa krajowego, zostać uznane za okoliczności obciążające przy orzekaniu wyroku 
w związku z przestępstwami, o których mowa w niniejszej Konwencji:
a. przestępstwo zostało popełnione wobec byłego lub obecnego współmałżonka 
lub partnera uznanego zgodnie z przepisami prawa krajowego, przez członka 
rodziny, osobę współmieszkającą z ofiarą lub przez osobę nadużywającą 
swojej władzy;
b. przestępstwo lub przestępstwa powiązane popełniono wielokrotnie;
c. przestępstwo popełniono wobec osoby narażonej ze względu na szczególne 
okoliczności;
d. przestępstwo popełniono wobec dziecka lub w jego obecności;
e. przestępstwo zostało popełnione przez dwie lub więcej osób działających 
wspólnie;
f. przestępstwo poprzedzały lub mu towarzyszyły szczególne akty okrucieństwa;
g. przestępstwo popełniono z użyciem broni lub pod groźbą jej użycia;
h. przestępstwo spowodowało istotny uszczerbek na zdrowiu fizycznym lub 
psychologicznym ofiary;
i. sprawca był już wcześniej skazany z tytułu przestępstw o podobnym 
charakterze.
Artykuł 47
Wyroki wydawane przez drugą Stronę
Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
umożliwienie uwzględniania prawomocnych wyroków drugiej Strony w stosunku do 
przestępstw, o których mowa w niniejszej Konwencji, przy orzekaniu wyroku.25

Artykuł 48
Zakaz stosowania obowiązkowych alternatywnych procesów rozstrzygania 
sporów lub orzekania sądowego
1. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne zakazujące 
stosowania obowiązkowych alternatywnych procesów rozstrzygania sporów, w tym 
mediacji i rozstrzygnięć polubownych, w odniesieniu do wszelkich form przemocy 
objętych zakresem niniejszej Konwencji.
2. Strony podejmują konieczne działania ustawodawcze lub inne mające na celu 
zagwarantowanie, że w przypadku nałożenia kary grzywny, zdolność sprawcy do 
wypełnienia zobowiązań finansowych w stosunku do ofiary zostanie odpowiednio 
uwzględniona.26


Rozdział VI – Wykrywanie, ściganie, procedury prawne i środki 
ochronne
Artykuł 49
Ogólne zobowiązania
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że dochodzenie oraz postępowanie sądowe związane z wszelkimi 
formami przemocy objętymi zakresem niniejszej Konwencji zostaną przeprowadzone 
bez zbędnej zwłoki i z poszanowaniem praw ofiar na wszystkich etapach 
postępowania karnego. 
2., Zgodnie z podstawowymi zapisami dotyczącymi praw człowieka oraz mając na 
względzie uwzględnienie kwestii płci społeczno-kulturowej w pojmowaniu przemocy, 
Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania w celu zapewnienia 
skutecznego dochodzenia oraz ścigania przestępstw określonych zgodnie z niniejszą 
Konwencją.
Artykuł 50
Szybka reakcja, zapobieganie i ochrona 
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że właściwe organy ścigania zareagują na wszelkie formy 
przemocy objęte zakresem niniejszej Konwencji w sposób szybki i odpowiedni, 
oferując ofiarom stosowaną i niezwłoczną ochronę.
2. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że właściwe organy ścigania w sposób niezwłoczny i odpowiedni 
wezmą udział w zapobieganiu wszelkim formom przemocy objętym zakresem 
niniejszej Konwencji oraz ochronie przed takim formami przemocy, łącznie z 
podjęciem zapobiegawczych działań operacyjnych i zbieraniem dowodów.
Artykuł 51
Ocena ryzyka i zarządzanie ryzykiem
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że ocena ryzyka śmiertelności oraz powagi sytuacji, jak również 
ryzyka powtarzających się aktów przemocy zostanie przeprowadzona przez wszelkie 
odpowiednie władze w celu zarządzania takim ryzykiem oraz, jeśli zajdzie taka 
konieczność, w celu zapewnienia skoordynowanych środków bezpieczeństwa i 
wsparcia.27
2. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zapewnienie, że ocena, o której mowa w akapicie 1 niniejszego Artykułu w sposób 
należyty bierze pod uwagę, na wszystkich etapach dochodzenia oraz stosowania 
środków ochronnych, posiadanie broni lub dostępu do broni przez sprawców aktów 
przemocy objętych zakresem niniejszej Konwencji.
Artykuł 52
Wyjątkowe zakazy kontaktowania się
Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że odpowiednie władze są uprawnione do wydania nakazu, w 
sytuacjach bezpośredniego zagrożenia, opuszczenia miejsca zamieszkania ofiary lub 
osoby narażonej przez sprawcę przemocy domowej na odpowiedni okres czasu oraz 
zakazu nachodzenia ofiary lub osoby zagrożonej w jej miejscu zamieszkania lub 
kontaktowania się z ofiarą lub osobą zagrożoną przez sprawcę. Działania podjęte 
zgodnie z niniejszym Artykułem mają na uwadze przede wszystkim bezpieczeństwo 
ofiar lub osób zagrożonych.
Artykuł 53
Zakaz zbliżania się lub nakaz ochrony
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że ofiary wszelkich form przemocy objętej zakresem niniejszej 
Konwencji mają dostęp do odpowiednich zakazów zbliżania się lub nakazów 
ochrony.
2. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że zakazy zbliżania się lub nakazy ochrony, o których mowa w ust. 
1 niniejszego artykułu są:
– dostępne na potrzeby bezpośredniej ochrony oraz bez nienależytych obciążeń 
finansowych lub administracyjnych nakładanych na ofiarę;
– wystawiane na określony czas lub do czasu ich zmiany lub też zniesienia;
– jeśli zachodzi taka konieczność, wystawiane bez wysłuchania strony 
przeciwnej i ze skutkiem natychmiastowym;
– dostępne niezależnie od lub w uzupełnieniu do innych postępowań prawnych;
– możliwe do wprowadzenia w kolejnych postępowaniach prawnych.28
3. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że naruszanie zakazu zbliżania się lub nakazu ochrony wydanych 
zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu podlega skutecznym, proporcjonalnych i 
zniechęcającym do ponownego popełnienia czynu sankcjom karnym lub innym 
sankcjom prawnym.
Artykuł 54
Dochodzenie i dowody
Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że w jakimkolwiek postępowaniu cywilnym lub karnym, dowody 
związane z doświadczeniami i zachowaniami seksualnymi ofiary zostaną 
dopuszczone wyłącznie w sytuacjach, w których takie dowody są zasadne i 
konieczne. 
Artykuł 55
Postępowanie bez wysłuchania strony przeciwnej i postępowanie prowadzone z 
urzędu
1. Strony dopilnują, aby dochodzenia sądowe lub ściganie przestępstw określonych w 
Artykułach 35, 36, 37, 38 i 39 niniejszej Konwencji nie były całkowicie zależne od 
zgłoszenia lub doniesienia wniesionego przez ofiarę, jeśli przestępstwo zostało 
dokonane w całości lub częściowo na terytorium takiej Strony oraz ponadto 
zagwarantują, że postępowanie może być kontynuowane, nawet jeśli ofiara wycofa 
swoje zeznania lub doniesienie. 
2. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zapewnienie, zgodnie z przepisami prawa krajowego, organizacjom rządowym i 
pozarządowym oraz doradcom w zakresie przemocy domowej możliwość pomagania 
ofiarom lub wspierania ofiar, na życzenie ofiar, podczas dochodzenia oraz 
postępowania sądowego dotyczącego przestępstw określonych w niniejszej 
Konwencji.
Artykuł 56
Środki ochrony
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
ochronę praw i interesów ofiar, w tym ich specjalnych potrzeb jako świadków, na 
wszystkich etapach dochodzenia i postępowania sądowego, a w szczególności 
poprzez:29
a. zapewnienie im bezpieczeństwa, jak również ich rodzinom i świadkom, 
chroniąc ich przed zastraszaniem, odwetem lub powtarzającą się 
wiktymizacją;
b. zagwarantowanie, że ofiary zostaną poinformowane, przynajmniej w 
przypadkach, w których ofiary i rodzina mogą być zagrożone, jeśli sprawca 
ucieknie, zostanie tymczasowo zwolniony lub wyjdzie na wolność;
c. informowanie ofiar, w przypadkach przewidzianych przez prawo krajowe, o 
ich prawach oraz dostępnych świadczeniach, przetwarzaniu ich skargi, 
opłatach, ogólnym postępie dochodzenia lub postępowania oraz ich roli w 
takich czynnościach, jak również o tym, jak zakończyły się dotyczące ich 
sprawy;
d. umożliwianie ofiarom, w sposób zgodny z zasadami procesowymi prawa 
krajowego, skorzystanie z prawa do bycia wysłuchanym, przedstawienia 
dowodów oraz wyrażania swoich poglądów, potrzeb i trosk, bezpośrednio lub 
poprzez przedstawiciela, oraz prawa do tego, aby takie ich dowody lub 
wypowiedzi zostały wzięte pod uwagę;
e. zapewnienie ofiarom odpowiedniego wsparcia, tak aby ich prawa i interesy 
były w sposób należyty prezentowane i brane pod uwagę;
f. zapewnienie możliwości podjęcia środków chroniących prywatność 
i wizerunek ofiary;
g. zapewnienie unikania, jeśli tylko jest to możliwe, kontaktu ofiar ze sprawcami 
w sądzie i w siedzibach organów ścigania;
h. zapewnienie ofiarom niezależnych i kompetentnych tłumaczy, jeśli ofiary są 
stronami postępowania lub jeśli dostarczają dowodów;
i. umożliwienie ofiarom składanie zeznań, zgodnie z przepisami prawa 
krajowego, w sali sądowej w trybie zaocznym lub też przynajmniej w 
nieobecności domniemanego sprawcy, w szczególności poprzez 
wykorzystanie odpowiednich technologii komunikacyjnych, jeśli istnieje taka 
możliwość.
3. Ofiara nieletnia lub nieletni świadek przemocy wobec kobiet oraz przemocy 
domowej otrzymuje, jeśli znajduje to zastosowanie, specjalne środki ochrony, 
z uwzględnieniem najlepszych interesów dziecka.30
Artykuł 57
Pomoc prawna
Strony zapewniają prawo do otrzymania pomocy prawnej oraz bezpłatnej porady 
prawnej dla ofiar, zgodnie z przepisami prawa krajowego stron.
Artykuł 58
Zasada przedawnienia
1. Strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu 
zagwarantowanie, że zasada przedawnienia dla wszczynania jakichkolwiek 
postępowań prawnych dotyczących przestępstw określonych zgodnie z Artykułami 
36, 37, 38 and 39 niniejszej Konwencji będzie obowiązywać z zachowaniem takiego 
okresu, który będzie wystarczający dla umożliwienia skutecznego wszczęcia 
postępowania po osiągnięciu przez ofiarę pełnoletności i takiego okresu, który będzie 
współmierny dla wagi przestępstwa.


Rozdział X – Związek z innymi instrumentami międzynarodowymi
Artykuł 71
Związek z innymi instrumentami międzynarodowymi
1. Niniejsza Konwencja nie ma wpływu na zobowiązania wynikające z innych 
instrumentów międzynarodowych, w których Strony Konwencji są Stronami lub będą
nimi, a które zawierają postanowienia dotyczące kwestii objętych niniejszą 
Konwencją. 
2. Strony Konwencji mogą zawierać między sobą dwustronne lub wielostronne 
porozumienia dotyczące kwestii będących przedmiotem niniejszej Konwencji dla 
celów uzupełniania lub umacniania jej postanowień lub ułatwiania realizacji założeń 
Konwencji.41


Rozdział XI – Zmiany Konwencji
Artykuł 72
Zmiany
1. Sekretarz Generalny Rady Europy jest informowany o wszelkich propozycjach 
zmian niniejszej Konwencji oraz przekazuje je dalej do państw członkowskich Rady 
Europy, wszystkich sygnatariuszy, Stron, Unii Europejskiej, państw zaproszonych do 
podpisania niniejszej Konwencji zgodnie z art. 75, oraz wszystkich państw 
zaproszonych do przystąpienia do niniejszej Konwencji zgodnie z art. 76.
2. Komitet Ministrów Rady Europy rozpatruje zaproponowane zmiany, a po 
konsultacjach ze Stronami Konwencji niebędącymi członkami Rady Europy może 
przyjąć zmianę większością głosów zgodnie z art. 20.d Statutu Rady Europy.
3. Tekst każdej zmiany przyjętej przez Komitet Ministrów zgodnie z ust. 2 
niniejszego artykułu przekazywany jest Stronom do zatwierdzenia.
4. Wszelkie zmiany przyjęte zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu wchodzą w życie 
pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie jednego miesiąca od dnia, w 
którym wszystkie Strony poinformowały Sekretarza Generalnego o zatwierdzeniu 
takich zmian.42


Rozdział XII – Postanowienia końcowe
Artykuł 73
Skutki niniejszej Konwencji
Zapisy niniejszej Konwencji nie powodują uszczerbku dla przepisów prawa 
wewnętrznego oraz wiążących instrumentów międzynarodowych, które są już 
obowiązujące lub wejdą w życie i zgodnie z którymi w odniesieniu do zapobiegania 
lub zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej stosuje się lub można 
stosować do osób prawa bardziej korzystne.
Artykuł 74
Rozstrzyganie sporów 
1. W przypadku sporów między Stronami wynikłych z wdrażania lub interpretacji 
zapisów niniejszej Konwencji Strony powinny najpierw starać się rozwiązać spór w 
drodze negocjacji, porozumienia, arbitrażu lub w jakikolwiek inny pokojowy sposób 
przyjęty we wzajemnych porozumieniach zawartych między nimi.
2. Komitet Ministrów Rady Europy może ustanowić procedury rozstrzygania 
dostępne dla Stron sporu, jeśli wyrażą one na to zgodę. 
Artykuł 75
Podpisanie i wejście w życie
1. Niniejsza Konwencja jest otwarta do podpisu dla państw członkowskich Rady 
Europy i państw niebędących jej członkami, które brały udział w jej opracowaniu oraz 
Unii Europejskiej.
2. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty 
ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady 
Europy.
3. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po 
upływie trzech miesięcy od dnia, w którym 10 sygnatariuszy, w tym co najmniej 8 
państw członkowskich Rady Europy, wyraziło zgodę na związanie się Konwencją 
zgodnie z postanowieniami poprzedniego ustępu.
4. W stosunku do każdego państwa wymienionego w ust. 1 niniejszego artykułu lub 
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które później wyrazi zgodę na związanie 
się niniejszą Konwencją, wejdzie ona w życie pierwszego dnia miesiąca 43
następującego po upływie okresu trzech miesięcy od dnia złożenia dokumentu 
ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 76
Przystąpienie do Konwencji
1. Po wejściu w życie niniejszej Konwencji Komitet Ministrów Rady Europy, po 
konsultacjach ze Stronami Konwencji i otrzymaniu ich jednogłośnej zgody, może 
zaprosić każde państwo niebędące członkiem Rady Europy niebiorące udziału w 
opracowaniu niniejszej Konwencji do przystąpienia do niej na podstawie decyzji 
podjętej większością określoną w art. 20.d Statutu Rady Europy oraz w wyniku 
jednomyślnego głosowania przedstawicieli Stron uprawnionych do zasiadania w 
składzie Komitetu Ministrów.
2. W odniesieniu do każdego państwa przystępującego Konwencja wejdzie w życie 
pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie okresu trzech miesięcy od daty 
złożenia dokumentu przystąpienia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
Artykuł 77
Zakres terytorialny stosowania Konwencji
1. Każde państwo Unii Europejskiej może w chwili składania podpisu lub dokumentu 
ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia wskazać terytorium lub 
terytoria, na których stosuje się Konwencję.
2. Każda Strona może, w jakimkolwiek późniejszym terminie, poprzez oświadczenie 
skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy, rozszerzyć zakres stosowania 
niniejszej Konwencji na jakiekolwiek inne terytorium wskazane w oświadczeniu, a za 
którego stosunki międzynarodowe odpowiada lub w którego imieniu upoważniona 
jest podejmować zobowiązania. W odniesieniu do takiego terytorium Konwencja 
wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie okresu trzech 
miesięcy od dnia otrzymania takie go oświadczenia przez Sekretarza Generalnego.
3. Każde oświadczenie złożone na mocy dwóch poprzedzających ustępów może być 
wycofane w stosunku do jakiegokolwiek terytorium wyszczególnionego w 
oświadczeniu w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady 
Europy. Wycofanie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po 
upływie okresu trzech miesięcy od dnia otrzymania notyfikacji przez Sekretarza 
Generalnego.44
Artykuł 78
Zastrzeżenia
1. Nie można składać żadnych zastrzeżeń w odniesieniu do jakichkolwiek zapisów 
Konwencji, z wyjątkiem kwestii opisanych w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.
2. Każde państwo lub Unia Europejska w chwili podpisywania lub składania swojego 
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia może poprzez 
oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy zadeklarować, że 
zastrzega sobie prawo do niestosowania lub stosowania tylko w określonych 
przypadkach lub na określonych warunkach, postanowień zawartych w: 
– art. 30 ust. 2;
– art. 44 ust. 1 e, 3 oraz 4;
– art. 55 ust. 1 w odniesieniu do art. 35 o drobnych wykroczeniach;
– art. 58 ust. 1 w odniesieniu do art. 37, 38 oraz 39;
– art. 59.
3. Każde państwo lub Unia Europejska w chwili podpisywania lub składania swojego 
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia może poprzez 
oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy zadeklarować, że 
zastrzega sobie prawo do stosowania sankcji innych niż karne w przypadku 
postępowania opisanego w art. 33 oraz 34. 
4. Każda Strona może w całości lub częściowo wycofać zastrzeżenie poprzez 
oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Wycofanie staje 
się skuteczne w dacie jego otrzymania.
Artykuł 79 
Ważność i przegląd zastrzeżeń
1. Zastrzeżenia, o których mowa w artykule 78, ust. 2 i 3 są ważne przez okres pięciu 
lat od dnia wejścia w życie Konwencji w stosunku do Strony, która je złożyła. 
Jednakże takie zastrzeżenia mogą być odnawiane na okresy o tej samej długości.
2. Na osiemnaście miesięcy przed terminem wygaśnięcia zastrzeżenia Sekretariat 
Generalny Rady Europy notyfikuje danej Stronie ten termin. Nie później niż na trzy 
miesiące przed terminem wygaśnięcia ważności Strona ta notyfikuje Sekretariatowi 
Generalnemu utrzymanie, zmianę lub wycofanie swojego zastrzeżenia. W przypadku 
braku notyfikacji ze strony takiej Strony Sekretariat Generalny poinformuje, że jego 
zastrzeżenie zostaje uznane za automatycznie przedłużone na okres sześciu miesięcy. 45
Brak notyfikacji od Strony co do intencji utrzymania lub zmodyfikowania 
zastrzeżenia przed upływem tego okresu powoduje wygaśnięcie zastrzeżenia.
3. Strona składająca zastrzeżenie zgodnie z art. 78, ust. 2 i 3 przed przedłużeniem go 
lub na żądanie przedstawi GREVIO przyczyny uzasadniające jego utrzymywanie.
Artykuł 80
Wypowiedzenie
1. Każda Strona może w dowolnym czasie wypowiedzieć niniejszą Konwencję w 
drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy.
2. Wypowiedzenie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po 
upływie okresu trzech miesięcy od dnia otrzymania notyfikacji przez Sekretarza 
Generalnego.
Artykuł 81
Notyfikacja
Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje państwom członkowskim Rady Europy, 
państwom niebędącym członkami, które uczestniczyły w opracowaniu niniejszej 
Konwencji, wszystkim sygnatariuszom, Stronom, Unii Europejskiej oraz państwom 
zaproszonym do przystąpienia do Konwencji:
a. każde złożenie podpisu;
b. złożenie każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub 
przystąpienia;
c. każdą datę wejścia w życie niniejszej Konwencji zgodnie z artykułami 75 i 76;
d. każdą zmianę przyjętą zgodnie z art. 72 i datę wejścia w życie takiej zmiany;
e. każde zastrzeżenie i wycofanie zastrzeżenia złożone zgodnie z art. 78;
f. każde wypowiedzenie złożone zgodnie z postanowieniami art. 80;
g. każdy inny akt, notyfikację lub informację odnoszącą się do niniejszej 
Konwencji.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali 
Konwencję.46
Sporządzono w …, dnia …, w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty 
są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w 
archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże uwierzytelnione 
kopie Konwencji wszystkim państwom członkowskim Rady Europy, państwom 
niebędącym członkami, które uczestniczyły w opracowaniu niniejszej Konwencji, 
Unii Europejskiej oraz państwom zaproszonym do przystąpienia do Konwencji.47
[Załącznik 1: Przywileje i immunitety (Artykuł 66)
1. Niniejszy załącznik stosuje się do członków GREVIO wymienionych w art. 66 
niniejszej Konwencji, a także do innych członków delegacji składających wizytę w 
krajach. Dla celów niniejszego załącznika wyrażenie „inni członkowie delegacji 
składających wizytę w kraju” obejmuje niezależnych ekspertów krajowych i 
specjalistów wymienionych w art. 68 ust. 9 Konwencji, członków personelu Rady 
Europy oraz tłumaczy ustnych zatrudnionych przez Radę Europy towarzyszących 
GREVIO w czasie wizyt w krajach.
2. Członkowie GREVIO i inni członkowie delegacji składający wizyty w krajach, 
pełniąc swoje funkcje związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem wizyt w 
krajach, działaniami po nich następującymi oraz podróżami związanymi z pełnieniem 
tych funkcji, korzystają z następujących przywilejów i immunitetów:
a. immunitet uniemożliwiający aresztowanie, zatrzymanie i zajęcie bagażu 
osobistego oraz immunitet uniemożliwiający podjęcie procedury prawnej 
jakiegokolwiek rodzaju w odniesieniu do wypowiedzi ustnych lub 
pisemnych oraz wszelkich czynności wykonanych w ramach wypełniania 
swoich funkcji;
b. wyłączenie z wszelkich ograniczeń wolności poruszania się w czasie 
opuszczania państwa zamieszkania i powrotu do niego oraz wjazdu do 
państwa, w którym ma się odbyć wizyta i wyjazdu z niego, a także 
wyłączenie z obowiązku rejestracji cudzoziemców w odwiedzanym kraju lub 
kraju, przez który przejeżdżają członkowie GREVIO w związku z 
wypełnianiem swoich zadań. 
3. W czasie podróży podejmowanych w ramach wypełniania swoich funkcji 
członkowie GREVIO i inni członkowie delegacji składający wizytę są traktowani w 
odniesieniu do kontroli celnej i walutowej w taki sam sposób jak przedstawiciele 
zagranicznych władz w trakcie tymczasowego wykonywania obowiązków 
służbowych.
4. Dokumenty związane z ewaluacją wdrażania Konwencji będące w posiadaniu 
członków GREVIO i innych członków delegacji składających wizytę w kraju są 
nienaruszalne, jeśli mają związek z działaniami GREVIO. Oficjalna korespondencja 
GREVIO i oficjalne wiadomości członków GREVIO i innych członków delegacji 
składających wizytę w kraju nie podlegają żadnym zatrzymaniom ani cenzurze.
5. W celu zapewnienia całkowitej wolności słowa i niezależności w wypełnianiu 
obowiązków członkom GREVIO i innym członkom delegacji składającym wizytę, 48
immunitet chroniący przed postępowaniem prawnym spowodowanym 
wypowiedziami ustnymi lub pisemnymi lub działaniami przez nich wykonanymi 
obowiązuje nawet po zakończeniu pełnienia przez daną osobę wykonywania funkcji.
6. Przywileje i immunitety przyznawane są osobom wymienionym w ust. 1 
niniejszego załącznika, aby zapewnić niezależność wypełniania zadań w interesie 
GREVIO, nie zaś dla osobistych korzyści. Sekretarz Generalny Rady Europy uchyla 
immunitet osób wymienionych w ust. 1 niniejszego załącznika, jeśli jego zdaniem 
utrzymanie immunitetu mogłoby utrudnić bieg postępowania sądowego, a jego 
uchylenie nie przyniesie szkody interesom GREVIO.]

Źródło: http://amnesty.org.pl/uploads/media/konwencja_przemoc_wobec_kobiet.pdf

Wstępny raport Komisji Śledczej ds. Pegasusa gotowy [LINK]

Warning: file_get_contents(): Peer certificate CN=`*.nazwa.pl' did not match expected CN=`rozathun.pl' in /home/server671027/ftp/wp-content/themes/thun/single.php on line 48

Warning: file_get_contents(): Failed to enable crypto in /home/server671027/ftp/wp-content/themes/thun/single.php on line 48

Warning: file_get_contents(https://rozathun.pl/wp-content/themes/thun/images/calendar.svg): Failed to open stream: operation failed in /home/server671027/ftp/wp-content/themes/thun/single.php on line 48
16-11-2022
8 listopada br poznaliśmy tekst wstępnego raportu Komisji Śledczej Parlamentu...
Konkurs „Odnówmy Europę”

Warning: file_get_contents(): Peer certificate CN=`*.nazwa.pl' did not match expected CN=`rozathun.pl' in /home/server671027/ftp/wp-content/themes/thun/single.php on line 48

Warning: file_get_contents(): Failed to enable crypto in /home/server671027/ftp/wp-content/themes/thun/single.php on line 48

Warning: file_get_contents(https://rozathun.pl/wp-content/themes/thun/images/calendar.svg): Failed to open stream: operation failed in /home/server671027/ftp/wp-content/themes/thun/single.php on line 48
14-12-2021
Jeśli interesuje cię polityka europejska, a swoją przyszłość wiążesz z pracą ...

Warning: Undefined variable $args in /home/server671027/ftp/wp-content/themes/thun/single.php on line 63